Prolog

To był 13 marca, dzień jak co dzień. Siedziałyśmy w pokoju, Lindsay czytała książkę, a ja czasopismo "Vogue".

W pewnym momencie zadzwoniła moja komórka.

- To Cindy - powiedziałam - ciekawe o co jej chodzi.

- No hej! Może wpadniecie do mnie, za godzinę? Robię imprezę, a bez was nie ma zabawy - powiedziała, a ja bez namysłu odpowiedziałam:

- Jasne, już jedziemy.

- O co jej chodziło?

- Zaprosiła nas na imprezę, za ok. godzinę mamy u niej być.

- To fajnie, już zaczyna mi się nudzić...

- No, mi też, to co, wstawaj, zbieramy się!

- Od razu, tak teraz?

- No tak, mamy godzinkę, a jeszcze makijaż i jakoś musimy tam dotrzeć...

- No okej…

- Możemy się przejść…

- A może weźmy samochód taty? - powiedziałyśmy równo.

- Nie, tak w sumie to złapiemy taksówkę, w końcu to impreza, a gdybyśmy zostały u niej na noc, to rodzice nie mieliby jutro samochodu, a przecież chcieli jechać na golfa...

- No fakt! No dobra, to zacznij się już ogarniać, a ja powiem rodzicom.

- Okej!

Liz zeszła po schodach, rodzice siedzieli w salonie, mama oglądała program "Travel", a tata czytał "London News".

- Mamo, tato, no bo Cindy zadzwoniła i zaprosiła nas na imprezę... - zaczęła.

- No pewnie słonko, możecie iść! - odpowiedziała mama.

- Możecie wziąć mój wóz! - dodał tata.

- Nie tato, bo wy jutro jedziecie na golfa od rana, a my być może u niej zostaniemy na noc, więc nie czekajcie, złapiemy taksówkę! - odparła. 

- No dobrze - powiedziała mama i znów skupiła się na oglądaniu.

Lindsay

Wróciłam na górę, szybko poprawiłam makijaż, przebrałyśmy się i – co było nie planowane – wyglądałyśmy bardzo podobnie – białe rurki – tyle że Ann miały rozcięcia, z przodu, na całej długości; ciemne koszulki, Ann z logo KISS, a moja (bardzo ciemne bordo) z zarysowanymi kształtami błyskawic z ćwieków; do tego każda z nas dobrała swoje ulubione trampki. Już wychodziłyśmy, kiedy mama dodała:

- Tylko nie zapomnijcie kurtek!.

Odpowiedziałam:

- Oj, mamo, mamy już prawie 18 lat... - uśmiechnęłam się, może troszeczkę arogancko.

- Miłego wieczoru! - dodała jeszcze…

- Dzięki - wykrzyknęłyśmy, Ann chwyciła małą, czarną torebkę na ramię, pomachałyśmy im i już nas nie było.

Ann

Wyszłyśmy i już jakieś 20 metrów od domu złapałyśmy taksówkę, wsiadłyśmy, podałam adres "Bolton Street 19". Zaczęłyśmy rozmawiać, no dzień jak co dzień...

***

Nagle zaczął padać deszcz, Liz powiedziała do mnie

- Widzisz, jednak dobrze, że pojechałyśmy taksówką.

- Tak w sumie to było mocno prawdopodobne, w końcu to Londyn, tu wiecznie pada... - odpowiedziałam z uśmiechem.

***

Ale w pewnej chwili usłyszałyśmy głośny pisk opon, kierowca zaczął gwałtownie hamować, ale tracił panowanie nad pojazdem. Nie mam pojęcia co wtedy czułam, wszystko i nic. To działo się tak szybko...

Nagle taksówka zderzyła się z tirem.

Wszędzie na około leżały odłamki szkła, deszcz wciąż padał, mała kałuża krwi pojawiła się obok wraku naszego taxi.

Zanim straciłam przytomność zdążyłam jeszcze zauważyć, że Lindsay wyciąga do mnie rękę. Z trudem ją chwyciłam i zamknęłam oczy...

***
Dalej nie było już nic – straciłyśmy przytomność, umarłyśmy... 
____________________________________________________________________
Obiecuję, że dalej się jakoś rozkręci :)